Aktualnie widać jak na dłoni, że wielkie miasta stanowią dla państw takie samo obciążenie jak i nadzieję. Nie wszędzie urbanistyka prowadzona była zgodnie z zasadami racjonalnego planowania przestrzeni a przede wszystkim polityka w niemal każdym kraju całkowicie pominęła kwestie demograficzne i narodowe w tworzeniu swoich nowych stolic i aglomeracji. Napływ siły roboczej i kapitału do miast oznaczał w ostatnim czasie drastyczne zmiany w strukturze społecznej. Społeczeństwo narodowe uległo rozwodnieniu i w kraju pojawiło się przede wszystkim mnóstwo obcokrajowców, dla których polityka w okresie liberalnym chętnie tworzyła odpowiednie systemu aklimatyzacji. Dzisiaj nikt nie wątpi w to, że ogromne miasta to także ogromne zagrożenie, ponieważ społeczeństwo nie jest jednolite i chętnie rywalizuje w swoim obrębie o pewne idee i korzyści. Gdy natomiast dążenie do tych korzyści staje się ważniejsze od posłuszeństwa, może dojść do bardzo ostrych i agresywnych masowych wystąpień ludności obcej przeciwko aparatowi władzy.
