Hitlerowcy stosowali różne formy poniżania godności osobistej i narodowej oraz duchowego terroryzowania Polaków. Już w listopadzie 1939 roku wyższy dowódca SS i Policji Prowincji Poznań wydał zarządzenie o obowiązku ludności polskiej kłaniania się Niemcom. Kłaniać musieli się wszyscy, nawet dzieci dzieciom. Ludność polska poniżana była na każdym kroku. Nie wolno jej było uczęszczać do kin i teatrów. Organizowano przeciw niej różnego rodzaju akcje propagandy i nienawiści. Jesienią 1939 roku w Poznaniu, młodzież niemiecka zorganizowała manifestację tzw. „pogrzeb Polski”. Przez ulice miasta młodzież niosła trumnę symbolizującą Polskę. W orszaku pogrzebowym szli chłopcy przebrani za Rydza – Śmigłego i kardynała Hlonda. Szczególnie ostrej dyskryminacji poddano jednak ludność pochodzenia żydowskiego. Ludność ta została zmuszona do noszenia odróżniających ją od pozostałych mieszkańców specjalnych żółtych opasek na rękawie i symbolu gwiazdy Dawida na piersi. Majątki ludności żydowskiej konfiskowano, a Żydów gromadzono w specjalnych gettach lub obozach, skąd doprowadzano ich do pracy.
