Technologia szybkiego prototypowania jest znana od około trzydziestu lat, ale niedawno została na tyle udoskonalona by można było wykorzystać ją na szerszą skalę i obniżyć jej koszty. W teorii sam sposób drukowania przedmiotów jest prosty: pierwszym krokiem jest wykonanie modelu komputerowego lub zeskanowanie odpowiedniego interesującego nas obiektu. Taki projekt wprowadzany jest do komputera i przesyłany do drukarki. Drukarka ogólnie składa się z trzech marych pomp, podgrzewających i rozpylających materiał w postaci proszku. Prototyp powstaje przez połączenie wielu warstw, których grubość czy gęstość można modyfikować. Technologia druku trójwymiarowego ma szerokie zastosowanie w przemyśle, jednak najbardziej interesujące są jej nowe możliwości zauważone po postępie technologicznym w naukach z zakresu chemii materiałowej i biochemii. Naukowcy wykorzystując już zdobytą wiedzę w zakresie hodowli komórkowych i komórek macierzystych, chcą wykorzystać szybkie prototypowanie do tworzenia swego rodzaju rusztowań, na których mają wzrastać całe ludzkie narządy np. wątroba czy nerka. Każda nowoczesna technologia niesie ze sobą zarówno korzyści, jak i zagrożenia. Ostatnie doniesienia prasowe wywołały fale sprzeciwu ze strony organizacji pacyfistycznych w Stanach Zjednoczonych po tym, jak pewnej grupie miłośników broni udało się wydrukować części, które wykorzystali do budowy sprawnie działającej broni.
