Stany obniżonej odporności mogą być przejściowe lub delikatne, natomiast mogą również być niezmiernie istotnym zaburzeniem, zagrażającym bezpośrednio życiu chorego. Dziedziną medycyny zajmującą się schorzeniami odporności jest immunologia kliniczna, nabierająca w następnych latach szczególnie na znaczeniu.

Przejściowe ograniczenie odporności

Przejściowe stany obniżonej odporności dotykają każdego z nas, czasem wiele razy w roku. Dostrzega się jeszcze liczniejsze ich bycie, co związane jest przede wszystkim z nowoczesnym trybem życia. Bieg za pracą i pieniędzmi, złe żywienie, brak czasu na uprawianie sportów i trening sportowy, brak czasu na wypoczynek, ciągły stres – wszystkie te elementy niekorzystnie wpływają na funkcjonowanie układu odpornościowego (immunologicznego). •częstszymi dolegliwościami górnych dróg oddechowych,
•zwiększoną podatnością na rozmaite dolegliwości i zakażenia,
•ogólnym osłabieniem i uczuciem osłabienia.
Ogólne „zmęczenie” odporności społeczeństwa już teraz jest ważne przez specjalistów. W przyszłości iż to być duży kłopot. Zatem już dzisiaj winno się przedsięwziąć działania będące na celu poprawę sytuacji. W ochronie stanów przejściowych osłabień odporności zajmuje się:
•systematyczne uprawianie sportów lub regularny trening sportowy,
•prawidłową dietę – zbilansowana, wartościowa w mikro- i makroelementy, witaminy,
•zmniejszenie poziomu stresu, np. zajęcia i zabiegi relaksujące, regularny odpoczynek,
•prawidłową higienę snu,
•unikanie używek tj. alkohol, kawa, papierosy itp.

Zaburzenia/niedobory odporności

Poważniejsze spadki odporności, zazwyczaj o znanej etiologii, decyduje się schorzeniami lub niedoborami odporności. Stanami tymi zajmuje się dziedzina medycyny, będąca już oddzielną specjalizacją – immunologia kliniczna.
Niedobory odporności (immunopatie, defekty immunologiczne) są to takie stany, w jakich możliwość do odpowiedzi immunologicznej przeciwko patogenom chorobotwórczym jest osłabiona lub zupełnie zniesiona.
Niedobory odporności dzieli się na zdecydowanie rzadsze – zaburzenia pierwotne (genetyczne) i liczniejsze wtórne (nabyte).
Zaburzenia odporności dodatkowo dzieli się ze względu na wzrost kliniczny na:
•braki z przewagą defektu odpowiedzi humoralnej (zależnej od przeciwciał),
•niedobory z przewagą defektu odpowiedzi komórkowej,
•defekty mieszane.

Genetyczne (pierwotne) zaburzenia odporności

Genetyczne zaburzenia odporności stanowią grupę chorób, w jakich jest genetyczne źródło dysfunkcji układu odpornościowego. Dzieli się je na kłopoty z przewagą zniszczenia odpowiedzi humoralnej, komórkowej i złożone.
Do przykładów tychże chorób decyduje się m.in.:
•z defektem odpowiedzi humoralnej: agammaglobulinemia sprzężona z chromosomem X, deficyt IgA, pospolity zmienny deficyt odporności (CVID);
•mieszane: ciężki złożony deficyt odporności (SCID), deficyt fosforylazy nukleozydu purynowego (PNP).
Pierwotne niedobory odporności powszechnie idą w skład zespołów wrodzonych. Za przykład służą: zespół Wiskotta-Aldricha, zespół Blooma, zespół hiper-IgE, czy chociażby zespół Downa.

Czerniak jest pewnym z bardzo skomplikowanych i niejednokrotnie diagnozowanych nowotworów złośliwych u ludzi rasy białej. W pewnych populacjach, narażonych na całe liczby promieniowania UV, jest toż najpopularniejszy nowotwór złośliwy i także najczęstsza przyczyna śmierci związana z chorobą nowotworową.

Czerniak złośliwy – etiologie

Etiologia czerniaka złośliwego nie jest w całości poznana. Wiadomo, że wiodącą pozycję w przeciągu czerniaka odgrywa narażenie na działanie promieniowania UV, które powoduje zmiany mutagenne w ŹRÓDŁA narażonych komórek. Promieniowanie UV osłabia również funkcjonowanie układu odpornościowego w sytuacje oraz sprzyja tworzeniu utlenionej melaniny, która z kolei powoduje dalsze mutowanie ŹRÓDŁA w celach. Z tego powodu narażenie na funkcjonowanie promieni UV jest uważane za jeden z istotnych czynników warunkujących zachorowania. Osoby lubiące się opalać, korzystające z solarium czy narażone na stałe funkcjonowanie światła w pracy zawodowej są szczególnie podatne na zachorowanie na czerniaka. Warto przytoczyć fakt, że największa zachorowalność na czerniaka jest w Australii (ponad dwudziestokrotnie wyższa stopa zachorowalności aniżeli w Polsce), gdzie występuje wysokie nasłonecznienie przez cały rok, oraz z powodu dziury ozonowej dawka promieniowania UV jest trudniejsza aniżeli w innych subtropikalnych rejonach świata. Czerniak zazwyczaj atakuje osoby w średnim wieku, chociaż zdarzają się czasami przypadki występowania czerniaka u dzieci przed okresem pokwitania. Szczególnie narażone na rozwój czerniaka złośliwego są osoby o obniżonej odporności – przyjmujące środki immunosupresyjne, mające na AIDS, etc.

Czerniak złośliwy – leczenie

Nieleczony czerniak złośliwy niechybnie prowadzi do śmierci. Czerniak złośliwy nacieka na jeszcze głębsze powłoki skóry, a następnie tkanki podskórne, także dając przerzuty do węzłów chłonnych oraz przerzuty do innych tkanek i organów za pośrednictwem naczyń chłonnych i/lub krwionośnych. Czerniak charakteryzuje się wczesnym powstawaniem przerzutów, a w jego leczeniu decydującą rolę odgrywa rozpoznanie w odpowiednim czasie. Leczenie czerniaka polega przede wszystkim na chirurgicznym usunięciu zmiany wraz z marginesem zdrowej skóry wokół niej. Margines tenże sięga 1 cm dla czerniaków płaskich a chociażby 2-3 cm dla czerniaków wyraźnie uwypuklonych. Po wykonanym zabiegu, uczy się pod mikroskopem nie tylko materiał z samego znamienia, a również z marginesu skóry. Jeśli okaże się, że w tym marginesie również odnaleźć można komórki nowotworowe, pacjent niezwłocznie wysyłany jest na ponowny zabieg, w jakim utrzymuje się ów margines, wycinając powszechnie również tkanki podskórne. Taki sposób wycinania znamion czerniaka złośliwego może budzić obiekcje natury estetycznej, szczególnie u pań. Tym niezwykle, że zmiany te są zwykle na eksponowanych miejscach, ze względu na konkretniejsze funkcjonowanie promieniowania słonecznego. Należy jednak pamiętać, że jest to element walki o zdrowie i bycie. Większy margines daje większe możliwości przeżycia i pełnego wyzdrowienia. Wydaje się, że z tej perspektywy ewentualny, chociażby szpecący ubytek tkanki nie ma kluczowego znaczenia.

Wszyscy – zarówno mężczyźni jak i kobiety –  zadajemy sobie to samo pytanie, czy aby wzmocnić mięśnie brzucha musimy uczęszczać na siłownię. Czy konieczne jest wylewanie siódmych potów na maszynach i różnych formach aerobiku. Odpowiedź brzmi nie! Przeczytaj i wdróż w życie garść poniższych porad oraz ćwiczenia, a dzięki nim poczujesz jak mięśnie Twojego brzucha pracują. A wkrótce będziesz uśmiechać się do swojego odbicia w lustrze. Czy jesteś na to gotowa?

Skuteczny trening – co robić?

Najważniejszą zasadą jest powtarzalność. Jeżeli jednego dnia katujesz się na siłowni, ćwiczysz do utraty tchu, a potem dwa/tygodnie „regenerujesz i powracasz do sił” to niewiele z tego wyjdzie. Najlepsze efekty osiągniesz ćwiczące trzy razy (minimum dwa) w tygodniu. Myślisz, że to trudne do zorganizowania? Spróbuj ćwiczyć podczas oglądania filmów, ulubionych seriali, czy słuchania radia/podcastów. Łącz przyjemne z pożytecznym. Dodatkowo pamiętaj o zbilansowanej diecie bogatej w warzywa, pełnoziarniste produkty, ziarna, orzechy chude mięso i ryby. Nawet wytrenowane mięśnie brzucha nie będą widoczne jeśli okrywać je będzie pierzynka tłuszczu. Jeżeli dobrze dobierzemy ćwiczenia na brzuch to wcale nie będą musiały zajmować zbyt wiele czasu. Jeżeli będziemy ćwiczyć regularnie to może wystarczyć już 10 minut treningu ABS na brzuch. Pamiętaj o rozgrzewce i doborze właściwego zestawu ćwiczeń i o dokładnym wykonywaniu każdego powtórzenia. Spróbuj także oddychać równomiernie i głęboko. Pamiętaj, żeby nie przesadzić lekki ból, na granicy dyskomfortu podczas ćwiczeń jest akceptowalny, ale jeżeli poczujesz coś boli, a szczególności plecy to przerwij ćwiczenia. Rozciągnij się, rozgrzej, skorzystaj z masażu i wróć do ćwiczeń zmniejszając intensywność i na jakiś czas zrezygnuj z ćwiczenia, które było źródłem problemu.

ABS brzucha w 8 minut

Poniższy plan treningowy ABS jest opracowany z myślą o młodych mamach, które chciałyby odzyskać formę po urodzeniu dziecka, ale może go wdrożyć każda z nas. Nie skupimy się tylko na klasycznych brzuszkach, a skupimy się na innych ruchach, które zaangażują do pracy różne partie mięśni. Pamiętaj, a by wykonywać każde ćwiczenia w 60 sekundowych, ciągłych seriach bez odpoczynku. Po zrobieniu serii zrób sobie 60 sekund przerwy i powtórz ćwiczenie (warto wspomóc się darmową aplikacją, która dźwiękiem będzie sygnalizować poszczególne interwały).

Poniżej 4 ćwiczenia na brzuch:

Ćwiczenie na brzuszek 1 – deska z podporem (inaczej plank boczny z podporem). Kładziemy się na lewym (albo prawym) boku, podpierając się na przedramieniu unieś biodra do góry tak, aby kręgosłup był wyprostowany. Przedramię, na którym opierasz się o podłoże – skierowane do przodu, górna część ustawiona prostopadle do podłoża – powinno być ugięte w łokciu pod kątem 90 stopni. Łokieć powinien znajdować się tuż pod barkiem, plecy wyprostowane, a głowa w linii prostej jest przedłużeniem kręgosłupa. Dłoń prawej ręki połóż na tylnej stronie głowy, łokieć skieruj do góry. Zegnij prawą (swobodną) nogę i skieruj kolano do góry, w kierunku łokcia. Pamiętaj, aby biodra były cały czas w górze, kręgosłup wyprostowany, a mięśnie mocno napięte. Pamiętaj o kontrolowaniu oddechu. Wytrzymaj 60 sekund. Odpocznij minutę i powtórz ćwiczenie zmieniając rękę (i nogę), na której się opierasz.

Ćwiczenie na brzuszek 2 – naprzemienne unoszenie nóg z wyprostem w pozycji leżącej

Połóż się prosto na plecach, rozluźnij mięśnie. Podnieś prawą nogę, pamiętaj, aby była prosta. Napnij mięśnie i lekko się unosząc postaraj się dotknąć lewą dłonią palców uniesionej stopy. Wytrzymaj chwilę w tej pozycji, uspokój oddech. Wróć do pozycji leżącej i zrób to samo, dla lewej nogi i prawej ręki.

Ćwiczenie na brzuszek 3 – uginanie kolan w siadzie

Poniżej opiszę skuteczne ćwiczenie ABS na mięśnie brzucha, ale upewnij się, że nie obciążysz zbytnio mięśni. Przypomnij sobie co pisałam wcześniej. Zwróć szczególną uwagę na swój kręgosłup. Jeżeli poczujesz ból pleców, przerwij ćwiczenie. Zrezygnuj z niego na tydzień lub dwa i wróć jak wzmocnisz plecy. Jeżeli ból pojawia się pod koniec interwału to możesz spróbować skrócić czas trwania ćwiczenia do 30 sekund.

Ćwiczenie wykonujemy na siedząco z ugiętymi kolanami i stopami opartymi swobodnie o podłogę. Kolana trzymasz razem. Dłonie opierasz o uda, tuż na kolanami. Wychylasz tułów pod kątem 45 stopni do podłogi (odchylasz się do tyłu). Unosząc stopy i nogi przybliż kolana do klatki piersiowej. Zachowaj równowagę, opanuj oddech i pochylając plecy do tyłu rozprostuj nogi. W celu ułatwienia zachowania równowagi rozprostuj także ręce. Wytrzymaj w tej pozycji. Pamiętaj o oddechu. Wróć do pozycji wyjściowej.

Ćwiczenie na brzuszek 4 – Superwoman (Supermanka)

Doskonałe ćwiczenie, które wzmacnia mięśnie głębokie, pomaga kontrolować własne ciało i uczy balansu. Rozpocznij z pozycji leżącej, na brzuchu. Ręce wyciągnij, najdalej jak możesz przed siebie, lekki rozstaw w lekkim rozkroku. Ściągnij łopatki i z tej pozycji unieś ręce, nogi i klatkę piersiową do góry. Uspokój oddech i wytrzymaj w tej pozycji 60 sekund. Pilnuj, aby mięśnie brzucha oraz pośladków były aktywne.

Pamiętaj, aby po zakończonych ćwiczeniach porozciągać rozgrzane mięśnie, uzupełnić płyny i jeżeli potrzebujesz coś zjeść niech będą to orzechy, ziarna lub koktajl na bazie jogurtu.

Właściwości ostropestu plamistego

Przede wszystkim ostropest plamisty chroni wątrobę przed destruktywną aktywnością alkoholu i wolnych rodników. Ponadto wykazuje działanie łagodzące w stanach zapalnych na tle cukrzycowym oraz bywa stosowany w leczeniu WZW typu A, B i C. Ale to nie wszystko. Ta niepozorna roślina posiada wiele innych, cennych właściwości, m.in:

Nie dopuszcza do łączenia toksyn z powierzchnią komórek wątroby, przez co zapobiega ich uszkodzeniu.

Łagodzi skutki uboczne farmakoterapii – ostropest plamisty zapewnia ochronę wątroby przed niekorzystnym działaniem silnych leków m.in. stosowanych w terapii przeciwnowotworowej, przeciwwirusowych stosowanych w leczeniu AIDS oraz antybiotyków.

Normalizuje parametry AST, ALT, GGT oraz obniża poziom bilirubiny we krwi, hamuje zwyrodnienia tłuszczowe wątroby.

Zapobiega marskości wątroby, obniża stężenie cholesterolu we krwi, przeciwdziała wytrącaniu się blaszek miażdżycowych, hamuje podział komórek rakowych, przez co skutecznie zmniejsza ryzyko pojawienia się raka wątroby.

Tłumi namnażanie wolnych rodników, stymuluje regenerację starych oraz wytwarzanie nowych komórek wątroby.

Jak działa ostropest plamisty?

Działanie ostropestu:

• zatrucia grzybami – stosowany jako antidotum także po spożyciu muchomora sromotnikowego. Neutralizuje destruktywne działanie grzyba, jeśli zostanie przyjęty do 10 minut od zjedzenia muchomora. Podany w ciągu 24 godzin, ogranicza ryzyko trwałego uszkodzenia wątroby oraz śmierci pacjenta,
• choroby lokomocyjnej i morskiej, bólu głowy typu migrenowego – ponadto ostropest plamisty stosowany bywa w celu powstrzymania krwawień macicznych, krwawień z nosa i jelita grubego,
• pracy żołądka, kamicy żółciowej – doskonale sprawdza się w profilaktyce woreczka żółciowego i dróg żółciowych,
• pracy mózgu – sylimaryna neutralizuje niekorzystne działanie wolnych rodników, dlatego po ostropest warto sięgać także, gdy pojawiają się problemy z koncentracją i pamięcią.

Zastosowanie ostropestu plamistego

W sprzedaży dostępny jest ostropest mielony, który możemy dodać do sałatki lub do ulubionej herbaty. Dodatkowo sporą popularnością cieszą się ziarna, które możemy zmielić w młynku do kawy. Następnie możemy dosypać go do codziennych posiłków. Dzięki niemu na pewno skorzysta skóra i cały organizm. Bardzo dobrym produktem jest olej z ostropestu. Tłoczony na zimno, nieoczyszczony, często stosowany jest zarówno w kuchni, jak i kosmetyce. Wykazuje przede wszystkim dobroczynne działanie na układ pokarmowy, naczynia krwionośne, cerę i włosy. Warto także wiedzieć, że olej ostropestowy nie zatyka porów, rozjaśnia plamy i przebarwienia, przywracając skórze piękny koloryt i młodzieńczy wygląd. Najczęściej wskazany jest w leczeniu zmian trądzikowych i hemoroidów. Dodatkowa ciekawostką jest, że ostropest zmielony nie powinien być długo przechowywany, bowiem ulega utlenianiu, tracąc tym samym wiele cennych składników. Najkorzystniej jest kupić ziarna i mielić je tuż przed spożyciem.